Gullbringa, Geithöfði og Höfði ásamt ónefndum toppum Vatnshlíðar

Fjallið Gullbringa er ekki sérlega tilkomumikið né hátt fjall (rúmlega 300m.y.s) en nafnið er ekki af verri endanum. Það merkir vel gróið land og er reyndar á reyki hvort það hefði átt við þetta fjall eða kannski einhver önnur lönd í nágrenninu. Allavega er hún þarna samkvæmt dönsku herforingjakortunum þ.a. við trúum þeim.
Það sem gerir Gullbringu merkilega er að hin forna Gullbringusýsla (um 1535) dregur einmitt nafn sitt af þessu fjalli en Gullbringusýsla náði frá Suðurnesjum í suðri, yfir Álftanes og Seltjarnarnes alla leið að Elliðaám í austri.

Gangan á Gullbringu er hvorki löng né erfið þ.a. ég ákvað að krydda hana aðeins með nærliggjandi hæðum og toppum.
Ég lagi af stað frá vesturenda Kleifarvatns, Hvömmum en þar hefur Hestamannafélagið Sörli í Hafnarfirði haft aðstöðu til sumarbeitar í meira en mannsaldur og undirritaður á þar góðar sumarminningar við útreiðar og allmennt hestahald á sínum yngri árum.
Þaðan liggur jeppaslóði inn og austur með vatninu sem þægilegt er að ganga með útúrdúrum á nærliggjandi toppa.
Þar liggur líka forn þjóðleið, Dalaleið, sem Hafnarfjarðarbær er búinn að stika og liggur inn með Gullbringu, austur og norður úr alla leið til Hafnarfjarðar.
Þegar komið er austur fyrir Gullbringu er beygt út af Dalaleið í suður og Gullbringa gengin endilöng, ég fór aðeins lengra og hærra upp í Vatnslíðina til að ná góðri mynd af Gullbringu með Kleifarvatn og Sveifluháls í bakgrunni.
Síðan var Vatnshlíðin gengin til baka og toppar hennar teknir, bæði til að fá smá puð og til að ná góðum myndum.
Í lokin stakk ég mér síðan niður hlíðina, niður í Hvamma þar sem bílinn beið mín.

Ég verð að segja að þessi ganga er mjög skemmtileg og falleg í allri sinni sandauðn og færið er frábært, frekar létt og ekki bratt og örugglega ekki síðri að vetrarlagi í snjónum og klakanum.