Vimianzo-Cereixo

Pa botarlle un último ollo ó val de Vimianzo e tomar aire pa subir a costiña

Curro onde se celebra a Rapa das Bestas. A mediados do mes de xullo reúnense todos os cabalos que andan ceibes polo monte Faro e arredores e reúnense neste campo, o campo da Areosa. Logo xúntanse no curro, e córtanselle as crins dos cabalos. O máis bravo e famoso é o Rubio, que non se deixa coller tan fácilmente.

Campo rehabilitado pola Asociación do Monte Faro, onde se celebra a Rapa das Bestas.

A Mina de Folías trátase dun conxunto de tres mámoas, monumentos funerarios prehistóricos. Unha das mámoas atópase na outra beira da estrada, nunha finca privada inaccesible. Outro montículo é ben visible nesta finca. No seu cume déixase ver algunha lousa, no seu burato de profanación Por último, a terceira mámoa está escavada, deixando ver a anta. Pola tipoloxía debeu ser construido do 4000 ó 3000 a. C. A cámara era poligonal, aínda que só conserva cinco lousas verticais e a tampa.

A Mina de Folías trátase dun conxunto de tres mámoas, monumentos funerarios prehistóricos. Unha das mámoas atópase na outra beira da estrada, nunha finca privada inaccesible. Outro montículo é ben visible nesta finca. No seu cume déixase ver algunha lousa, no seu burato de profanación. Para chegar a el: O dolmen atópase dentro dunha finca ao lado da estrada. Non ten sinalización. Hai unha gran entrada para unha finca. Que non nos despiste, porque é a que está a súa esquerda. A que aparece na foto, entre pinos. Tan pronto como se entra á finca (ben situada na localización)de fronte á entrada apréciase un montículo, é unha mámoa. Logo, dende a mámoa hai que dirixirse cara a esquerda un pouco ata que vexamos o dolmen. Un pouco de traballo de exploración.

Unha casa que non ten problemas cos veciños... porque non os ten. É unha casa illada. O espectacular deste sitio son as súas vistas.

Espectacular panorámica. De dereita a esquerda: Os Penedos de Pasarela e Traba, os Penedos de Piñeo ou Braño, o río Grande, Carantoña, a Serra de Pena Forcada e o monte Croado. No cume deste último monte con forma de queixo de tetilla hai un castro.

Se vos atrevedes a subir ó cumio deste monte, non vos arrepentiredes. As vistas son impresionantes: a ría de Camariñas, os Penedos de Pasarela ou os xigantes eólicos formando enormes ringleiras do Monte Redondo. O castro non está escavado, polo que non hai ruínas que ver desta cidá da que cantan: "Croado, Croado, quen me dera o teu reinado".

Chegamos ó fermoso conxunto histórico de Cereixo, á beira da desembocadura do río Grande na ría de Camariñas. Arrasado polos viquingos no século X, foi un importante porto cando era navegable e “cidade de vacacións” de fidalgos e nobres. Proba disto, as numerosas casas fidalgas do lugar, coma a barroca Vila Purificación.

Casa fidalga barroca.

Datan do século XVI. Actualmente pertencen a don Santiago Fernández Puentes e é empregada como residencia. Presenta dúas torres de planta cadrada unidas por un corpo rectangular máis baixo. No interior existe unha árbore (un magnolio) tan antiga como o edificio. O material que predomina nesta construción é a pedra. O escudo está vinculado ós condes de Maceda e Taboada, no que se representan as armas dos Bermúdez, Novoa, Castro, Soutomaior, Mendoza e Villamaría, entre outros. Nas outras fachadas aparecen tres escudos, máis sinxelos, vinculados ás liñaxes máis antigas da casa: Moscoso, Carantoña, Caamaño, Guisamonde e Montenegro.

Data do século XII e é de estilo románico. Este templo foi posiblemente un lugar de parada dos peregrinos que chegaban por mar ó porto de Cereixo e se dirixían a pé a Santiago. Presenta nave única e capela rectangular. Soportando o beirado dispóñense unha serie de canaliños que presentan diferentes formas, temas e motivos. Estas imaxes plasman vicios e pecados, advertindo ó fiel que era indigno de entrar no espazo sagrado do interior do templo se caera en pecado o u c o m e t e r a a l g u n h a i m p u r e z a . No lado sur ábrese unha interesante porta románica onde cabe destacar unha creación única no románico de toda España e a primeira do mundo: a representación do traslado dos restos de Santiago nunha barca, acompañado polos seus sete discípulos.

Un dos hórreos máis largos de Galicia.

Data do século XVII. Ten dimensións adecuadas para desempeñar funcións de muíño e vivenda. A súa planta é rectangular, con cuberta a dúas augas na que se abren tres elementos abufardados. A entrada realízase polos lados curtos do volume, que queda unido á terra por dúas pasarelas. Pertencía ó afamado coreógrafo Rei de Viana, que contaba cun pergamiño que databa a construcción do muíño no ano 1679, sendo o principal dos que posuía o feudo dos Moscoso e Altamira. Con posterioridade pertenceu á Condesa da Torre, pero antes disto o muíño era cedido mediante foro a familias de campesiños que o explotaban e residían nel.

Malia que algúns o queiran converter en porto deportivo, as augas de Cereixo xa non son navegables para grandes barcos. Foi antigamente un porto moi importante de onde sacou o nome a vila veciña da Ponte do Porto.

Algún energúmeno quería serrar este carballo porque lle estorbaba para pasar o camión da orquestra. Cousas da Galicia profunda...

Fermosa vista do montículo sobre o que se ergue Cereixo.